Tutaj jesteś: strona główna | Artykuły Tygodnika

Artykuły

Dni Prudnika: Kukiz i Piersi zagrali w grodzie Woka

Autor: BARTOSZ SADLIŃSKI.
Publikacja: Środa, 27 - Czerwiec 2012r. , godz.: 12:04

Artykuł pochodzi
z numeru:

Tygodnik Prudnicki nr 26

ukazał się:
Środa, 27 - Czerwiec 2012r.

Zobacz opis numeru
i fragmenty artykułów

Popularny, rockowy zespół w tradycyjnym, siedmioosobowym składzie rozgrzewał zgromadzoną w rynku publikę na zakończenie pierwszego dnia tegorocznych "Dni Prudnika" (w sobotę, 24 czerwca).

Gwiazd wieczoru było zresztą więcej. Dwukrotnie przez barierkę przeskoczył krewki młodzian, odnoszący się z przymrużeniem oka do reguł panujących na koncercie. Panowie z ochrony próbowali go pochwycić, lecz okazało się to trudniejsze niż myśleli. Po pierwszym "wystąpieniu" osobnik uciekł i z powrotem przeskoczył przez barierki, przy drugim zaś udało mu się przedrzeć aż na scenę. Ochroniarzom przyszedł z pomocą sam Paweł Kukiz, obejmując delikwenta ramieniem i zapraszając go niejako do wspólnego śpiewania. Dzięki temu nadpobudliwy młody człowiek choć na chwilę zatrzymał się w miejscu. Ułatwiło to zadanie ochroniarzom. Na szczęście osobnik nie był agresywny.
Ogólnie, koncert wiązał się z dużą dawką emocji. Wynika to, ot choćby, z charakteru piosenek, opartych w dużej mierze na krzyku i mocnych uderzeniach perkusji. Pawła Kukiza wręcz nosiło po scenie, tam i z powrotem. Kipiała z niego energia, która udzielała się publiczności. Fani, stojący w pierwszym rzędzie, szarpali za barierki, zaś osoby bardziej zarośnięte, trzęsły bujnymi czuprynami.
Koncert był przeglądem piosenek z wszystkich 7 płyt, wydanych jak dotąd przez zespół Kukiz i Piersi. Rozbrzmiały takie przeboje jak: "Hela" (dopiero w bisach), "Maryna" czy "Całuj mnie", a także: "Leżę", "Sejmowe tango" (o Renacie Beger), "Rowerek", "Rozj....łem się na drzewie" i wiele innych.
Koncert trwał (licząc razem z bisami) półtorej godziny. Paweł Kukiz nie omieszkał nawiązywać do polityki, a także do niezbyt fortunnej gry polskiej reprezentacji podczas "Euro 2012", wzywając wszystkich do śpiewania popularnej "piosenki": "Nic się nie stało, Polacy, nic się nie stało...", nazywając ją ironicznie hymnem narodowym.
O Prudniku artysta wyrażał się w ciepłych słowach. A dlaczego? O tym w załączonym wywiadzie.

CZTERY PYTANIA DO ARTYSTY

Mam w sercu to miasto i okolice
Z Pawłem Kukizem rozmawia Bartosz Sadliński.
- Jakie ma pan odczucia po występie w Prudniku? Jak tam prudnicka publiczność?
- Nie cierpię pytania, jak tam prudnicka publiczność lub jak tam jakakolwiek inna publiczność; bo to nie ona jest dla mnie, ale ja dla niej. Trzeba by było zapytać publiczność: "jak Kukiz?", a nie Kukiza - "jak publiczność?". To ja jestem w stosunku zależności. Podobnie jest w polityce. Wykształciło się w naszym kraju coś takiego, że niedługo będziemy pytać premiera: "Jak się panu naród podoba?"
- Ale kontakt z publicznością był dobry...
- Kontakt musi być. Gdybym go stracił, musiałbym zejść ze sceny. Przecież po to jestem.
- Często bywa pan w Prudniku ostatnimi czasy?
- Ilekroć przejeżdżam, poza tym zawsze na 1 listopada, rok w rok; mam tutaj pochowanych bliskich. Ta okolica dużo dla mnie znaczy, szczególnie Jasiona. A Prudnik dlatego, że mój ojciec kończył tutaj liceum, no i mieszkała tu moja babcia. Są to piękne tereny, mam z nimi same przyjemne wspomnienia. Nie mówię tego dlatego, że akurat zagrałem w Prudniku. Mam w sercu to miasto i okolice.
- W Jasionie spędzał pan wakacje?
- Przyjeżdżaliśmy praktycznie cztery razy w miesiącu, były to jeszcze te czasy, kiedy spotykała się cała rodzina, w dużej części mieszkaliśmy właśnie na Opolszczyźnie. Widywaliśmy się tutaj na niedzielnych obiadach. Te czasy już się skończyły, każdy żyje u siebie, na własny rachunek, rodziny są podzielone. Nie chodzi mi o sytuację konfliktową, po prostu takie mamy czasy. Szkoda.