Tutaj jesteś: strona główna | Irlandczyk w Polsce

Artykuły

Irlandczyk w Polsce: Polish birth/Poród po polsku

Autor: PEADAR DE BURCA.

Artykuł pochodzi
z numeru:

Tygodnik Prudnicki nr 42

ukazał się:
Środa, 19 - Październik 2011r.

Zobacz opis numeru
i fragmenty artykułów

Polish Birth

Polish women are crazy. They are unreasonable. They will make your life a misery. Even more so when they are pregnant. I know. I was there.
First trimester
Pregnant Polish women will argue during the first trimester, they can't help it and there is nothing a man can do about it. There is only one thing worse than an argument with a pregnant Polish woman and that is when the argument is over. Let me explain: during an argument, a pregnant Polish woman will say horrible things to her husband and then suddenly, without warning she will just stop and act as if nothing has happened. We men, with our analogue brains, think, 'I've won! I've won the argument!' It appears so, as she will turn on the TV, pour you both some wine, she will be talking and joking with you, everything is great, until she turns around and says, 'what the f**k are you laughing at?'
You thought the argument was over. No.
She was just on a break.
Being very practical, my wife would start an argument with me on Friday, stop for the weekend and resume hostilities on Monday morning. I learned that the argument is never over and that a pregnant Polish woman can and will resume arguments from anywhere in the past. I would be abused about something that happened a year ago, three years ago or even six years ago. When I tried telling my PRACITAL SILESIAN WIFE that we had only met each other four years ago, she dumped me in a tank of water with a Japanese fighting fish.

Second trimester
The 2nd trimester is very different from the first. The biggest difference is that the Polish woman will not only use words to hurt you but also blunt metal objects. I had missed the bulk of our first pregnancy through performing engagements abroad, but my wife had been prudent enough to save anger from then for this, our second pregnancy. Then the hormones kicked in. They made my wife act irrationally. She would cry whenever I said the word, 'Cheese', or scream at me because she hated the sound I made when I walked. By the 2nd trimester, I had lost twenty kilos and had developed a stammer. I toughened up. Of course I did, but there was a period of adjustment, where I would run to the spare bedroom and stuff 5 bars of Wavel chocolate in my mouth in an effort to block the wails of despair, before lapsing into a cocoa-induced coma for the next three hours.

During the second trimester, I learned to move around our house like a cat burglar. Never has my spatial awareness be so heightened. Tip; pregnant women's vision is based on movement so remain perfectly still and after ten minutes she will move away to another victim. Go with my advice and adopt a supportive policy towards your wife. Turn a deaf ear to those who choose to decipher this as an excuse for being nothing other than a domestic slave who keeps their mouth shut about the changes in her physical appearance. No slave are you. You are a survivor.
Third trimester
Around this time, I started to worry how I was going to support my growing family. I worried so much, a rash appeared on my neck which bizarrely resembled Polish goalkeeper Jerzy Dudek. No one liked the names I picked for the child: Elton John if it were a boy and Eva Braun for a girl. Then last week, the contractions started and it was time for Poland's population to increase. There is only one way to describe the birth experience:
Apocalypse Now.
But what other way could it be? A living creature is coming out of another living creature. I was there. I was there when it arrived. I saw everything. I saw my PRACTICAL SILESIAN WIFE, pushing and pushing. There was a midwife holding not only my wife's hand but also mine, as past, present and future all became indistinguishable; dinosaurs roamed the earth, the stars shuddered, the topography of existence made itself known and something beautiful happened in the room.

I was there as my child, like a handful of rain poured out of it's mother's sky. I was there as it's fat head came first, then it's neck and arms. It's body was blue and covered in red and it looked like something from another world, that's because it was from another world. I was there as it came into the living world. I was there when reality exploded. I was there when I was handed my child, my living breathing child and I held it in my arms, the surge of electricity contagious in the bones of it's body. I looked at my wife and the nine months of stress between us crumbled and blew away. Tears ran down my wife's face, her chestnut hair clinging to her cheek as she inherited the earth. I was there when the doctor slapped my child's pupa and made it cry and then I cried, cried because I was relieved, cried because this little child with brown eyes like a a baby deer was alive and healthy the way the future is alive and healthy. I was there when they weighed and measured it as God's breath came out of it's tiny mouth. I was there. I was there.

Poród po polsku

Polki to wariatki. Brak im poczucia zdrowego rozsądku. Zamienią twoje życie w pasmo nieszczęść. Zwłaszcza gdy są w ciąży. Znam to. Sam przez to przeszedłem.

Pierwszy trymestr

W pierwszym trymestrze Polki się kłócą. Po prostu tak mają i mężczyzna nic na to nie poradzi. Tylko jedno może być gorsze od kłótni z Polką w ciąży: stan po kłótni. Już to wyjaśniam: w trakcie kłótni Polka w ciąży wygarnie mężowi najokropniejsze sprawy, a potem, nagle i bez ostrzeżenia po prostu przerywa i zachowuje się jak gdyby nigdy nic. My mężczyźni, wyposażeni w analogowe mózgi, jesteśmy przekonani, że wygraliśmy, wygraliśmy tę kłótnię. Może i tak wygląda, bo ona włącza telewizor, nalewa wina dla was obojga, rozmawia i żartuje. Wszystko wydaje się na dobrej drodze, gdy nagle odwraca się i pyta: "A co do cholery widzisz w tym śmiesznego?" Wyobrażałeś sobie pewnie, że już po wszystkim? Nic z tych rzeczy. Ona po prostu wróciła z przerwy.
Jako osoba praktyczna, moja żona wszczyna kłótnię ze mną w piątek, zawiesza na czas weekendu i wznawia w poniedziałek rano. Już wiem, że kłótnia nigdy nie jest zakończona, a Polka w ciąży potrafi i jest gotowa odgrzać dowolną kłótnię z przeszłości. Będę atakowany za coś co wydarzyło się przed rokiem, przed trzema lub nawet przed sześcioma laty. Gdy próbowałem tłumaczyć mojej PRAKTYCZNEJ ŚLASKIEJ ŻONIE, że przecież znamy się zaledwie cztery lata, zostałem wtrącony do akwarium z japońskimi bojownikami.

Drugi trymestr

Drugi trymestr bardzo różni się od pierwszego. Największa różnica jest taka, że Polka będzie atakowała nie tylko przy pomocy słów ale także tępych metalowych przedmiotów. Z powodu zobowiązań zagranicznych byłem nieobecny przez znaczną część naszej pierwszej ciąży ale nic straconego, moja żona przewidująco przechowała tamtą złość na naszą obecną, drugą ciążę. Hormony uderzyły i zaczęła zachowywać się irracjonalnie. Wybuchała płaczem, gdy mówiłem: "Ser" albo krzyczała na mnie, bo nie podobał się jej odgłos moich kroków. W drugim trymestrze straciłem na wadze 20 kilogramów i zacząłem się jąkać. W końcu stałem się twardy. Ale przedtem...Wpadałem do pokoju i wpychałem sobie do ust pięć tabliczek czekolady Wawel aby powstrzymać rozpaczliwe szlochanie i w końcu zapaść w czekoladową śpiączkę na następne trzy godziny.
Podczas drugiego trymestru starałem się poruszać po naszym mieszkaniu ze zręcznością włamywacza. Nigdy wcześniej moja orientacja przestrzenna nie była wystawiona na taką próbę. Tu wskazówka: Wzrok kobiety w ciąży reaguje na ruch, gdy więc pozostaniecie w bezruchu przez dziesięć minut, ona przeniesie swoją uwagę na następną ofiarę. Weźcie pod uwagę moją dobrą radę i bądźcie spolegliwi. Nie słuchajcie tych, którzy rozumieją to jako redukcję do poziomu udomowionego niewolnika, który nie zauważa zmian w jej wyglądzie zewnętrznym. Wcale nie jesteś niewolnikiem. Jesteś tym, który uszedł z życiem.

Trzeci trymestr

To wtedy zacząłem się niepokoić, czy będę w stanie utrzymać moją powiększającą się rodzinę. Tak się tym martwiłem, że na szyi wystąpiła mi wysypka, której zarys dziwnie przypominał profil polskiego bramkarza Jerzego Dudka. Nikomu nie podobały się imiona, które wybrałem dla dziecka: Elton John dla chłopca a Eva Braun dla dziewczynki. Wreszcie w ubiegłym tygodniu zaczęły się skurcze i nadszedł czas, aby ludność Polski się powiększyła. Doświadczenie narodzin można opisać tylko tak:

Czas Apokalipsy

Ale jak inaczej mogłoby się to odbyć? Żywe stworzenie wychodzi z innego żywego stworzenia. Byłem tam. Byłem tam, gdy ona się pojawiła. Wszystko widziałem. Widziałem moją PRAKTYCZNĄ ŚLĄSKĄ ŻONĘ natężoną do granic możliwości. Położna trzymała nas oboje za ręce gdy przeszłość, teraźniejszość i przyszłość zlewały się w jedno, dinozaury przemierzały ziemię, gwiazdy spadały, poznawaliśmy najprawdziwszy kształt naszej egzystencji a w sali działo się coś przepięknego.
Byłem tam, gdy moje dziecko, jak krople deszczu, spadło z nieba jej matki. Byłem tam, gdy najpierw pojawiła się jej pulchna główka, potem jej szyja i ramiona. Jej niebieskie ciałko pokrywała czerwień i wyglądała jakby nie z tego świata. I rzeczywiście - była z innego świata. Byłem tam, gdy zaczęło się jej życie. Byłem tam, gdy rzeczywistość wybuchła. Byłem tam, gdy dali mi na ręce moje dziecko, moje żywe, oddychające dziecko i trzymałem ją w ramionach, jej energia przepływała do mnie. Spojrzałem na moją żonę i dziewięć miesięcy napięcia i stresu między nami zwinęło się w kłębek i uleciało. Łzy spływały po jej twarzy a kasztanowe włosy przylgnęły do policzka gdy posiadła ziemię. Byłem tam, gdy lekarz dał klapsa mojemu dziecku i zaczęło płakać, a wtedy i ja zacząłem płakać, płakać ponieważ poczułem ulgę, płakać ponieważ to maleństwo z niebieskimi jak jelonek oczami było żywe i zdrowe dokładnie tak, jak przyszłość jest pełna życia i zdrowia. Byłem tam, gdy zważyli ją i zmierzyli i Boży oddech wyszedł z jej maleńkich ust. Byłem tam. Byłem tam.

Tłum.: A.L. i M.P.